Osteopathie
Osteopathie is een manuele vorm van geneeskunst die gericht is op de anatomische eigenschappen van het lichaam. De ritmen en bewegingen in het menselijk lichaam worden handmatig onderzocht. Daar waar de grootste bewegingsbeperking of anatomische dysfunctie gevonden wordt, wordt (meestal) behandeld.
Leven is bewegen
Stille wateren hebben diepe gronden, maar het water is zelden drinkbaar. Het is eerder het stromende beekje dat helder en schoon water bevat. Zo is het ook in het lichaam. Gezond weefsel heeft beweging; er zijn stromend bloed en lymfe nodig.
Het lichaam bevat verschillende bewegingsritmen. De ademhaling en de hartslag zijn bij de meeste mensen bekend, het sacro-craniale ritme waarschijnlijk niet. In een gezond lichaam beweegt elk onderdeel in harmonie met de rest, zoals een Zwitsers precisiehorloge, maar dan met levend weefsel. Wordt de beweging ergens verstoord, dan wordt de optimale functie eveneens verstoord en kunnen ziekten ontstaan.
Indien een lichaamsonderdeel minder goed functioneert, is de reactie van het lichaam meestal het vastzetten van deze probleemzone. Dit kan eventueel leiden tot verharding, verkalking, bewegingsbeperkingen en minder flexibiliteit. Dit is eveneens goed terug te vinden in het verouderingsproces; de meeste mensen worden minder lenig en breekbaarder met de jaren. Tot op zekere hoogte hoeft dit echter niet. Als je gezond blijft, dan blijf je ook flexibel en beweeglijk. Ouderdom hoeft geen aftakelingsproces te zijn.
De osteopaat is vaak in staat om de beweeglijkheid van de lichaamsweefsels te herstellen (mits het proces niet al te ver gevorderd is). Dit wordt meestal gedaan aan de hand van uiterst zachte technieken, maar soms is ook een ‘trust’ nodig of moeten lichte verklevingen losgetrokken worden.
Doeleinden van osteopathie
Zoals al vermeld gaan de meeste stoornissen in het lichaam gepaard met voelbare verminderingen in beweeglijkheid. Daarom heeft de osteopaat ook een breed werkveld. De meeste chronische klachten kunnen osteopathisch benaderd worden, maar het best geschikt zijn aandoeningen op het anatomische (dus niet fysiologische) vlak. Dit houdt in dat klachten van het bewegingsapparaat (spieren, gewrichten, vliezen en botten of een slechte gebitsontwikkeling) of klachten in de stroming (koude handen, zenuwtintelingen, venenstuwing, orgaandysfuncties) goede osteopathische aangrijpingspunten bieden. Ook kunnen trauma’s (van hersenschudding tot verstuikte enkel), als ze niet vanzelf willen genezen, goed behandeld worden.
Bij langdurige klachten op het gebied van de botten, zoals knie-, wervelkolom-, heup- of schedelklachten (waaronder spit, lumbago, nekklachten, whiplash, RSI, evenwichtsstoornissen e.d.) is osteopathie de meest geschikte therapievorm die mij bekend is.